Η πρασουγρέλη μη κατώτερη του Ticagrelor, αλλά και τα δύο επιτυγχάνουν φτωχή αναστολή των αιμοπεταλίων στις δύο ώρες, σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου

Μια μελέτη που συνέκρινε το ticagrelor (Brilique, AstraZeneca) με τη πρασουγρέλη (Effient, Lilly / Daiichi-Sanyo) σε ασθενείς με ST-segment-elevation MI (STEMI)  που υποβάλλονται σε πρωτογενή αγγειοπλαστική (PCI), έδειξε ότι η πρασουγρέλη είναι μη κατώτερη του ticagrelor όσον αφορά την υπολειπόμενη δραστικότητα των αιμοπεταλίων δύο ώρες μετά τη δόση εφόδου

Στη μελέτη Rapid Activity of Platelet Inhibitor Drugs Study (RAPID) που δημοσιεύθηκε στις 16 Απριλίου 2013 στο Journal of the American College of Cardiology, συμπεριλήφθηκαν ασθενείς με STEMI που υποβλήθηκαν σε πρωτοπαθή PCI με χορήγηση bivalirudin και οι 25 τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν 60 mg δόση φόρτισης με πρασουγρέλη και 25 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν 180 mg δόση εφόδου με ticagrelor.

Μετρήθηκε 2 ώρες μετά η υπολειπόμενη αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων. Οι platelet reactivity units (PRU), που ήταν κύριο τελικό σημείο της μελέτης, ήταν 217 και 275 στους ασθενείς που έλαβαν prasugrel και ticagrelor αντίστοιχα. Αυτό επέτυχε το προκαθορισμένο noninferiority τελικό σημείο της μελέτης

Στις δύο ώρες, ωστόσο, το 44% των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με πρασουγρέλη και το 60% των ασθενών που έλαβαν ticagrelor είχαν υψηλή υπολειπόμενη αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων (HRPR), που ορίζεται ως PRU> 240. Για εκείνους που έλαβαν θεραπεία με πρασουγρέλη και ticagrelor, ο χρόνος που απαιτείται για να επιτευχθεί μια PRU <240 ήταν τρεις ώρες και πέντε ώρες, αντίστοιχα. Η χρήση της μορφίνης επηρέασε σημαντικά την δραστηριότητα της πρασουγρέλης και ticagrelor, με τη μορφίνη να φαίνεται ότι αποτελεί ανεξάρτητο προγνωστικό HRPR δύο ώρες μετά τη χορήγηση δόσης φόρτισης (odds ratio 5.29; p=0.012).

Τα δεδομένα της μελέτης αυτής αποκαλύπτουν μια σημαντική μεταβλητότητα της απόκρισης του φαρμάκου, γεγονός που υποδηλώνει ότι η γαστρεντερική απορρόφηση της από του στόματος χορηγούμενων φαρμάκων μπορεί να είναι περιορισμένη ή καθυστερημένη στους ασθενείς με STEMI, για πολλούς λόγους , συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης ή καθυστέρησης απορρόφησης του φαρμάκου σε ασθενείς με αιμοδυναμική αποδιοργάνωση, γενικευμένης αγγειοσύσπασης , αδρενεργικής ενεργοποίησης, και υψηλής συχνότητας εμετού. Επιπλέον, η προχωρημένη ηλικία, το αυξημένο σωματικό βάρος, και η χρήση πολλών φαρμάκων για άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι επιπλέον παράγοντες που επηρεάζουν το χρόνο εμφάνισης του φαρμακευτικού αποτελέσματος.

Οι platelet reactivity units (PRU) στην παρούσα μελέτη ήταν υψηλότερες από αυτές που παρατηρήθηκαν σε προηγούμενες φαρμακοκινητικές αναλύσεις υγιών εθελοντών ή εκείνων με σταθερή στεφανιαία νόσο. Στην πλειονότητα των ασθενών με STEMI απαιτούνται τουλάχιστον τέσσερις ώρες για να επιτευχθεί ένα σημαντικό αποτέλεσμα του φαρμάκου με μια δόση εφόδου των δύο αντιαιμοπεταλιακών παραγόντων και οι συγγραφείς καταλήγουν ότι τα αποτελέσματα αυτά υπογραμμίζουν ένα “σημαντικό χρονικό παράθυρο” μετά την πρωτογενή PCI στην οποία πολλοί ασθενείς μπορεί να διατρέχουν υψηλό κίνδυνο θρόμβωσης του stent

Parodi G, Valenti R, Bellandi B, et al. Comparison of prasugrel and ticagrelor loading doses in ST-segment elevation myocardial infarction patients. J Am Coll Cardiol 2013; 61:1601-1606.

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0735109713003860