Νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι με ένα αναψυκτικό την ημέρα έχουμε 20% αύξηση του κινδύνου για διαβήτη

Συνολικά τα ευρήματα δείχνουν ότι πρέπει το μήνυμα προς τους καταναλωτές να είναι ξεκάθαρο. Τα ζαχαρούχα αναψυκτικά αποτελούν μια βόμβα που δηλητηριάζει τον οργανισμό μας και καταστρέφει την υγεία μας, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Τα ευρήματα από την έρευνα της Dr Dora Romaguera (Imperial College London, UK), και των συνεργατών της, δημοσιεύτηκαν διαδικτυακά στο Diabetologia στις 24 Απριλίου 2013.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την έρευνα του European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition (EPIC) για να εκτιμήσουν τους δεσμούς μεταξύ των αναψυκτικών (χυμοί και νέκταρ, ζαχαρούχα ανθρακούχα ποτά, αναψυκτικά με τεχνητές γλυκαντικές ουσίες) και του διαβήτη Τύπου 2. Σχεδίασαν την ομάδα μελέτης συμπεριλαμβάνοντας 12,403 άτομα με διαβήτη Τύπου 2 σε μια τυχαία υποομάδα 16,154 ατόμων.
Η κατανάλωση ενός αναψυκτικού την ημέρα, είτε ζαχαρούχου είτε με κάποιο τεχνητό γλυκαντικό, συνδέθηκε με την εμφάνιση του διαβήτη Τύπου 2 ([HRs] 1,22 και 1,52 αντίστοιχα).
Μετά τον υπολογισμό της ενεργειακής πρόσληψης και του Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI) που θεωρούνται παράγοντες οι οποίοι συμβάλουν στην σχέση αναψυκτικών και διαβήτη, η σχέση των ζαχαρούχων αναψυκτικών και του διαβήτη Τύπου 2 ήταν κάπως μέτρια, όμως παρ΄όλα αυτά παρέμενε.
Από την άλλη η σχέση μεταξύ των αναψυκτικών με τεχνητά γλυκαντικά και του διαβήτη Τύπου 2 δεν ήταν στατιστικά σημαντική (HR, 1.11), μετά από αντίστοιχους υπολογισμούς. Η κατανάλωση χυμών και νέκταρ δεν σχετίστηκε με τον διαβήτη Τύπου 2.
Μία πρόσφατη μελέτη από τη Γαλλία, συνδέει την κατανάλωση διαιτητικών αναψυκτικών και τον αυξημένο κίνδυνο για διαβήτη Τύπου 2 στις γυναίκες.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο αυξημένος κίνδυνος για διαβήτη Τύπου 2 σε σχέση με τα αναψυκτικά που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι, αντικατοπτρίζεται σε μία μετά- ανάλυση στην Βόρεια Αμερική, στην οποία βρέθηκε 25% αυξημένος κίνδυνος για διαβήτη Τύπου 2 που σχετίζεται με την κατανάλωση ενός αναψυκτικού ημερησίως.
Η Dr Dora Romaguera και οι συνεργάτες της αναφέρουν ότι η κύρια δύναμη της ανάλυσής τους ήταν το ότι η μελέτη ήταν προοπτική και ο πληθυσμός που μελετήθηκε ήταν από διαφορετικά Ευρωπαϊκά κέντρα. Όμως το γεγονός ότι η διατροφική έκθεση και η ανθρωπομετρία αξιολογήθηκαν μόνο μια φορά κατά την έναρξη, χωρίς να ληφθούν υπόψη τυχόν τροποποιήσεις στη διατροφή και αλλαγή του βάρους στη διάρκεια της παρακολούθησης, δημιουργεί έναν πιθανό περιορισμό.