Σε νέα δήλωση ομοφωνίας η εξειδίκευση και ο ειδικός εξοπλισμός παραμερίζουν την καρδιοχειρουργική κάλυψη για αγγειοπλαστική (PCI)

Εκδόθηκε νέα δήλωση ομοφωνίας ειδικών για την στεφανιαία αγγειοπλαστική (PCI) σε μονάδες χωρίς χειρουργική κάλυψη, η οποία  ενσωματώνει συστάσεις που εκδόθηκαν με διαφορετική μορφή την τελευταία δεκαετία, καθώς και τις αρχικές του 2007 της Society for Cardiovascular Angiography and Interventions (SCAI) που πρωτοασχολήθηκαν με το θέμα. Οι νέες οδηγίες συντάχθηκαν από αντιπροσώπους των SCAI, του American College of Cardiology (ACC), και του American Heart Association(AHA).

«Οι νέες συστάσεις στοχεύουν στην μεγαλύτερη ασφάλεια, διατηρώντας την πρόσβαση στην ποιοτική φροντίδα για τους ασθενείς που υπό-  εξυπηρετούνται» είπε ο Dr Gregory Dehmer (Baylor Scott & White Health, Central Texas, Temple) σε δελτίο τύπου.

Συνολικά 11 πρωτότυπες μελέτες και τρεις μετά- αναλύσεις έχουν δημοσιευθεί από τις συστάσεις του 2007, γράφουν οι Dehmer και συνεργάτες. Την ίδια περίοδο, ο αριθμός των πολιτειών στις ΗΠΑ που επέτρεπαν την προγραμματισμένη και πρωτογενή PCI αυξήθηκε κατά 60% σε 45 πολιτείες, ενώ ο αριθμός πολιτειών που απαγορεύουν την PCI χωρίς επί τόπου χειρουργό έπεσε από 10 σε 1.

Το 2011, νέες κατευθυντήριες οδηγίες PCI αναβάθμισαν τις συστάσεις για προγραμματισμένη και πρωτογενή αγγειπλαστική σε τάξη IIb και IIa αντίστοιχα, σε μονάδες χωρίς χειρουργική κάλυψη.

Η νέα δήλωση ομοφωνίας καλύπτει:

·       Ελάχιστος απαιτούμενος όγκος περιστατικών για τον επεμβατικό καρδιολόγο 50 περιστατικά/ έτος, για κατά μέσο όρο 2 χρόνια, με πρωτογενή αγγειοπλαστική περιορισμένη μόνο σε καρδιολόγους με ελάχιστο όγκο 50 προγραμματισμένων και 11 πρωτογενών PCI ετησίως. «ιδανικά αυτές οι επεμβάσεις πρέπει να διενεργούνται σε μονάδες όπου γίνονται πάνω από 200 προγραμματισμένες PCI ανά έτος και πάνω από 36 πρωτογενείς PCI για ΟΕΜ ανά έτος», λέει η δήλωση.

·       Οι απαιτήσεις του αιμοδυναμικού, περιλαμβάνουν εσωτερικά προγράμματα ποιοτικού ελέγχου και ειδικά διαγνωστικά μέσα όπως ο ενδοαγγειακός υπέρηχος (IVUS)  και το κλάσμα στεφανιαία εφεδρείας ροής  (FFR). Παλαιότερα αυτά χαρακτηριζόταν «επιθυμητά» και τώρα είναι «απαραίτητα».

·       Οι απαιτήσεις για την συνεργασία καρδιολόγων και καρδιοχειρουργών, περιλαμβάνουν συστάσεις για τακτικές συναντήσεις και συμφωνία για περιστατικά, θεραπευτικούς χρόνους, διαδικασίες συγκατάθεσης και συμφωνίες διακομιδής ασθενών μεταξύ νοσοκομείων.

·       Χαρακτηριστικά ασθενών και βλαβών που καθιστούν τους ασθενείς ακατάλληλους για αντιμετώπιση σε κέντρο χωρίς επί τόπου χειρουργική  κάλυψη.

Συχνά τα χρήματα, παρά η φροντίδα του ασθενούς, οδηγούν την επέκταση των υπηρεσιών PCI σε κάποιες περιοχές. Αναγνωρίζοντας αυτό, η δήλωση επικαλείται τις κατευθυντήριες οδηγίες του 2011 των  American College of Cardiology Foundation (ACCF)/AHA/SCAI PCI παρατηρώντας: «οι επιθυμίες για προσωπικό οικονομικό κέρδος ή κέρδος της κλινικής, αίγλη, μερίδιο της αγοράς ή άλλα παρόμοια κίνητρα δεν είναι οι κατάλληλοι λόγοι για έναρξη προγράμματος PCI».

Για αυτόν τον λόγο, η δήλωση καταλήγει ότι τα νέα προγράμματα PCI χωρίς επιτόπου χειρουργική κάλυψη «δεν είναι κατάλληλα» εκτός και «εάν ξεκάθαρα εξυπηρετούν γεωγραφικά αποκλεισμένους πληθυσμούς».

Για την ακρίβεια, ο συνολικός αριθμός επεμβάσεων PCI έχει μειωθεί από την έκδοση της τελευταίας δήλωσης ομοφωνίας που είχε έρθει σαν απάντηση στα κριτήρια καταλληλότητας και σε αναφορές για καταχρηστικές εμφυτεύσεις stents , παρατηρούν οι Dehmer και συνεργάτες.

Ο καρδιοχειρουργός Dr Timothy Gardner (Christiana Care Health System, Newark, DE), και συγγραφέας της νέας δήλωσης, εκθείασε τον Dehmer για μια «εξαιρετική δουλειά» στην προεδρία της συγγραφικής ομάδας.

«Από την πλευρά του καρδιοχειρουργού, θα τόνιζα μερικά σημεία», είπε. «Επιπλέον της εξασφάλισης της ευθυγράμμισης με τα ισχύοντα πρωτόκολλα και για την κλινική της PCI και για την καρδιοχειρουργική μονάδα κάλυψης , οι καρδιολόγοι που διενεργούν τις PCI και οι υπεύθυνοι καρδιοχειρουργοί  πρέπει να έχουν καθορίσει κλινικές σχέσεις που μοιάζουν με το μοντέλο της ομάδας- καρδιάς. Για να επικαλεστώ το κείμενο, «είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ο ρόλος του καρδιοχειρουργού δεν περιορίζεται στην θεραπεία των επιπλοκών των PCI αλλά περιλαμβάνει συμμετοχή στις αποφάσεις για τις επιλογές επαναιμάτωσης»».

Με άλλα λόγια συνέχισε ο Gardner, «είναι σημαντικό να εξασφαλίσουμε ότι στα προγράμματα πρωτογενών PCI για τα οποία δεν υπάρχει επιτόπου χειρουργική κάλυψη, αξιολογείται κατάλληλα και η επιλογή της  χειρουργικής επαναιμάτωσης εκτός της PCI».