Νέα μεγάλη προοπτική μελέτη καταδεικνύει ότι, η επασβέστωση των στεφανιαίων αγγείων (CAC), αυξάνεται σε άτομα με διαβήτη τύπου 1, ακόμα και αν δεν υπάρχει διαβητική νεφρική νόσος.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 εξακολουθούν να έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο, ακόμη και αν δεν έχουν νεφρική νόσο, σύμφωνα με τους ερευνητές της μελέτηs Coronary Artery Calcification in Type 1 Diabetes(CACTI), η οποία δημοσιεύτηκε στο Diabetes Care στις 8 Ιουλίου.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή Dr David M Maahs (University of Colorado Denver, Aurora), η πρόληψη της διαβητικής νεφρικής νόσου είναι εξαιρετικά σημαντική, αλλά μάλλον η απουσία της νεφρική νόσου δεν εξαλείφει τον πρόσθετο κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα σε άτομα με διαβήτη τύπου 1.
Τα στοιχεία της CACTI συμφωνούν με προηγούμενα ευρήματα, ότι η επιδείνωση της νεφρικής νόσου σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 σχετίζεται με αυξημένη θνησιμότητα. Αλλά η CACTI έδειξε επίσης ένα αυξημένο κίνδυνο για επασβέστωση των στεφανιαίων αγγείων (CAC) ακόμα και εν απουσία νεφρικής νόσου.
Σε αντίθεση με άλλες μελέτες, η CACTI αντιμετώπισε την CAC σαν υπόθεση για υποκλινική καρδιαγγειακή νόσο (CVD). ¨Με την υπόθεση αυτή, μπορεί να βρεθεί μια διαφορά που θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να μεταφραστεί σε κλινικό αποτέλεσμα¨, είπε ο Dr David M Maahs.
Επίσης, σε διαφορά με προηγούμενη έρευνα, η CACTI χρησιμοποίησε τρεις καινοτόμες εξισώσεις που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα από το Chronic Kidney Disease Epidemiology Collaboration (CKD-EPI) βασιζόμενες στην κρεατινίνη ορού, την Συστατίνη C, ή και τις δύο μαζί, για την εκτίμηση του ρυθμού σπειραματικής διήθησης (EGFR), και επιπλέον τον δείκτη της μικρολευκωματίνης ή αλβουμίνης προς την κρεατινίνη (ACR).
Σύμφωνα με τον Dr David M Maahs ¨Ο EGFR είναι ατελής, αλλά είναι το μόνο που έχουμε προς το παρόν για να κάνουμε διεισδυτικές μελέτες GFR, και οι εξισώσεις CKD-EPI είναι το καλύτερο που έχουμε¨.
Η εξέλιξη της επασβέστωσης των στεφανιαίων αγγείων (CAC) είναι μεγαλύτερη στον τύπου 1 διαβήτη.
Στη μελέτη CACTI συμμετείχαν άτομα με και χωρίς σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 που παρακολουθούνταν για μεγάλο χρονικό διάστημα για πιθανό κίνδυνο για επασβέστωση των στεφανιαίων αγγείων (CAC). Αυτά τα άτομα ήταν 489 ενήλικες ηλικίας 19-56 με διαβήτη τύπου 1 και 577 μη διαβητικοί, εκ των οποίων κανένας δεν είχε CVD κατά την έναρξη της έρευνας, περίοδο 2000-2002. Η συγκεκριμένη μελέτη καλύπτει 6 χρόνια παρακολούθησης.
Τόσο για τους διαβητικούς, όσο και για τους μη διαβητικούς, η προσμέτρηση του EGFR, με βάση τις τρεις εξισώσεις, έδειξε ότι ήταν χαμηλότερος μεταξύ εκείνων που είχαν εξέλιξη της CAC, σε σχέση με εκείνους που δεν είχαν.
Στα έξι χρόνια, η εξέλιξη της επασβέστωση των στεφανιαίων αγγείων (CAC) ήταν σημαντικά συχνότερη μεταξύ των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, απ΄ ό, τι μεταξύ ατόμων που δεν είχαν διαβήτη, 42% έναντι 29% (p<0.0001).
Ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, οι οποίοι είχαν ACRs <10, 10 έως 30, και> 30 mg / mg κατά την έναρξη, είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες, από εκείνους που δεν έχουν διαβήτη, να έχουν εξέλιξη της επασβέστωσης των στεφανιαίων αγγείων (CAC), με απόδοση αναλογίας 2,2, 7,2 και 18,1 αντίστοιχα.
Όλα τα επίπεδα του EGFR από τους τρεις εξισώσεις, επίσης συσχετίστηκαν με αυξημένη πιθανότητα για εξέλιξη της CAC σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς. Συνολικά, ο EGFR <60 m2 mL/min/1.73 συσχετίστηκε με πενταπλάσια έως επταπλάσια αύξηση του κινδύνου για εξέλιξης της CAC, σε σύγκριση με τα μη διαβητικά άτομα. Αλλά ακόμη και μεταξύ εκείνων με EGFR> 120 mL/min/1.73 m2, η εξέλιξη της CAC εξακολουθούσε να παρουσιάζει διπλάσια έως και τετραπλάσια αύξηση.
Αυτό δείχνει ότι άγνωστοι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί μπορεί να είναι υπεύθυνοι για την εξέλιξη της πρώιμης αθηροσκλήρωσης σε νεαρούς ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 και φυσιολογική ACR, λένε οι συγγραφείς. Και αυτό αποδεικνύει ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για εξέλιξη της επασβέστωση των στεφανιαίων αγγείων, ακόμα και με φυσιολογικό ρυθμό σπειραματικής διήθησης και δείκτη αλβουμίνης/κρεατινήνη, όμως ακόμα και μια μικρή επιδείνωση των EGFR και ACR ενισχύει τον κίνδυνο.
Ο Dr David M Maahs δήλωσε ότι η διαπίστωση του αυξημένου κίνδυνου καρδιαγγειακής νόσου, εν απουσία νεφρικής νόσου (κανονικός EGFR και ACR <10) έρχεται σε αντίθεση με δύο προηγούμενες μελέτες, την Finnish Diabetic Nephropathy και την Pittsburgh Epidemiology of Diabetes Complications, αλλά σε συμφωνία με τα ευρήματα που παρατηρήθηκαν στην Scottish Registry.
Ο Εντατικός έλεγχος είναι το κλειδί για τον καρδιο – νεφρικό κίνδυνο σε άτομα με διαβήτη τύπου 1
Αυτά τα ευρήματα επισημαίνουν την σπουδαιότητα της καλής κατάστασης των νεφρών για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 και επίσης τονίζουν την παρουσία της επιταχυνόμενης αθηροσκλήρωσης, ακόμα και αν δεν υπάρχει νεφρική νόσος.
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της μείωσης του καρδιο-νεφρικού κινδύνου μεταξύ των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, με τον συχνό έλεγχο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης, όπως επίσης και με τη διατήρηση ενός υγιούς βάρους, με άσκηση και σωστή διατροφή.
Maahs DM, Jalal D, Chonchol M, et al. Impaired renal function further increases odds of 6-year coronary artery calcification progression in adults with type 1 diabetes: The CACTI study. Diabetes Care 2013; DOI:10.2337/dc12-2538.
http://care.diabetesjournals.org/content/early/2013/04/22/dc12-2538.abstract?sid=981bc735-5463-449a-b28e-5192ffadeb43