Η εντατικοποίηση της θεραπείας με στατίνες μειώνει γρήγορα τη φλεγμονή της αθηρωματικής πλάκας

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογία (Journal of the American College of Cardiology) στις 30 Μαΐου 2013 , η θεραπεία με στατίνες προκαλεί ταχείες και σημαντικές δοσοεξαρτώμενες μειώσεις στη πρόσληψη 2-18F-fluoro-2-deoxy-D-glucose (FDG) , και οι οποίες μπορεί να συνιστούν αλλαγές στη φλεγμονή της αθηρωματικής πλάκας.

Στη μελέτη τυχαιοποιήθηκαν 83 ενήλικες ασθενείς με παράγοντες κινδύνου ή αποδεδειγμένη αθηροσκλήρωση και δεν έπαιρναν υψηλές δόσεις στατινών, σε ατορβαστατίνη 10 mg έναντι 80 mg. Υπεβλήθησαν σε απεικόνιση της ανιούσας θωρακικής αορτής και των καρωτίδων με FDG-τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων / αξονική τομογραφία (FDG-PET/CT) στην αρχική επίσκεψη, στις τέσσερις και 12 εβδομάδες μετά την τυχαιοποίηση.

Συνολικά, οι ερευνητές της μελέτης παρατήρησαν μία δοσοεξαρτώμενη απάντηση στην μείωση της πρόσληψης FDG μεταξύ της υψηλής και χαμηλής δόσης στατίνης ομάδες πολύ νωρίς, ήδη από τις τέσσερις εβδομάδες μετά την τυχαιοποίηση. Στις 12 εβδομάδες μεγαλύτερη μείωση στην πρόσληψη FDG παρατηρήθηκε στους ασθενείς που τυχαιοποιήθηκαν σε ατορβαστατίνη 80 mg έναντι 10 mg, με σημαντική πρόσθετη μείωση στην πρόσληψη FDG στο πιο νοσούν τμήμα του αγγείου-στόχου (10,6%, [2,2%, 18,3%], p= 0.01). Επιπλέον, σημαντικές, δοσοεξαρτώμενες μειώσεις από τις αρχικές τιμές παρατηρήθηκαν για την ολική χοληστερόλη του πλάσματος, την LDL, και των τριγλυκεριδίων. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική, εξαρτώμενη από την δόση αύξηση στην HDL.

Τα ευρήματα αυτά παρέχουν ενδείξεις για την ταχεία μείωση της αγγειακής φλεγμονής με τη θεραπεία με στατίνες και προσφέρει νέες γνώσεις σχετικά με τις κλιμακωτές μειώσεις στην αγγειακή δραστηριότητα της πλάκας με την αύξηση στις δόσεις της στατίνης. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν επίσης την ικανότητα της PET απεικόνισης ως ένα εργαλείο για την ανίχνευση μεταβολών στην αγγειακή φλεγμονή νωρίς στην πορεία της θεραπείας, κάτι που δεν έχει επικυρωθεί τόσο καλά με άλλες μη επεμβατικές μεθόδους απεικόνισης.

Οι ερευνητές επισημαίνουν προσοχή στο γεγονός ότι παραμένει ασαφές εάν η μείωση της φλεγμονής της αθηρωματικής πλάκας είναι ένας μηχανισμός με τον οποίο η θεραπεία με στατίνες μειώνει την εμφάνιση καρδιαγγειακών επεισοδίων ή ακόμη και αν η μείωση αρτηριακής φλεγμονής μεταφράζεται σε κλινικό όφελος σε όλους. Συνιστούν μελλοντικές μελέτες όπου τεχνικές απεικόνισης θα είναι ενσωματωμένες στα κλινικά καταληκτικά σημεία, για να αξιολογηθεί η σχέση μεταξύ φλεγμονής πλάκας και κλινικών εκδηλώσεων.

Αν τελικά αποδειχθεί μια σχέση μεταξύ της μείωσης της φλεγμονής της αθηρωματικής πλάκας και της μείωσης των κλινικών καρδιαγγειακών σημείων, στη συνέχεια θεραπευτικές στρατηγικές που στοχεύουν στην αγγειακή φλεγμονή μπορεί να βρουν έναν κεντρικό ρόλο στην καρδιαγγειακή θεραπεία.