Η κολχικίνη μειώνει την επαναστένωση των BMS σε διαβητικούς ασθενείς

Μια καθημερινή θεραπευτική αγωγή με κολχικίνη σε χαμηλή δόση, σε διαβητικούς ασθενείς, μετά από εμφύτευση bare-metal stent (BMS), μειώνει στο μισό τον κίνδυνο της επαναστένωσης του στεντ στους 6 μήνες, σύμφωνα με μια τυχαιοποιημένη μελέτη που δημοσιεύθηκε online στις 10 Απριλίου του 2013, πριν από την εκτύπωσή της στο Journal of the American College of Cardiology. Ο αντιφλεγμονώδης και αντιπολλαπλασιαστικός παράγοντας, που χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας, μειώνει επίσης και την υπερπλασία του ενδοθηλίου.

Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Γεώργιο Γιαννόπουλο, MD, PhD, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» (Αθήνα, Ελλάδα), μελέτησε 196 αποτελέσματα από αγγειογραφίες και IVUS  διαβητικών ασθενών, με αντενδείξεις για DES, που έλαβαν BMS και τυχαιοποιήθηκαν, για να λάβουν κολχικίνη (0,5 mg δύο φορές την ημέρα, n = 100) ή εικονικό φάρμακο (n = 96) για 6 μήνες. Οι ομάδες θεραπείας ήταν καλώς ισορροπημένες όσον αφορά στα δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά.

Στους 6 μήνες, το ποσοστό της αγγειογραφικής επαναστένωσης των στεντ (πρωτεύον τελικό σημείο), στην ομάδα κολχικίνη ήταν στο ήμισυ σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, με αποτέλεσμα μια αναλογία πιθανοτήτων 0,38 (95% CI 0,18 - 0,79), και ο αριθμός των ασθενών που θα πρέπει να θεραπευθούν για να αποφευχθεί μια περίπτωση επαναστένωσης να είναι: στους 6 ασθενείς αποφεύγεται μια περίπτωση (95% CI 3,4 - 18,7). Οι αγγειογραφικοί παραμέτροι της υπερπλασίας του ενδοθηλίου συμπεριλαμβανομένων των late lumen loss και minimum lumen diameter (MLD), ήταν επίσης ευνοϊκοί για την κολχικίνη (πίνακας 1).

Πίνακας 1. Αγγειογραφικοί Παράμετροι στους 6 μήνες

 
Τα αποτελέσματα του IVUS έδειξαν το ίδιο μοτίβο, με 44% σχετική μείωση του ποσοστού της επαναστένωσης του στεντ στην ομάδα της κολχικίνης (OR 0,42, 95% CI 0,22 - 0,81) και έναν αριθμό-που απαιτείται για θεραπεία να είναι 5 προς 1 (95% CI 3,2 - 18,1). Το late lumen loss ήταν επίσης χαμηλότερο στο βραχίονα της κολχικίνης (1.6 mm² vs. 2.9 mm², P = 0.002).

Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, 1 ασθενής στην ομάδα θεραπείας πέθανε (λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου), όπως επίσης και 1 ασθενής στην ομάδα ελέγχου (λόγω πνευμονικού οιδήματος). Εννέα ασθενείς (4 στην ομάδα θεραπείας, και 5 στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου) υποβλήθηκαν σε επανεπέμβαση.

Γαστρεντερικές ήταν οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες στην ομάδα της δραστικής ουσίας, με διάρροια ή ναυτία να αναφέρεται στο 16%, έναντι 7% στην ομάδα του placebo ( P = 0.058). Παρόμοια ποσοστά ασθενών στην ομάδα της κολχικίνης και του εικονικού φαρμάκου εμφάνισαν μυαλγία και μυϊκές κράμπες (15% έναντι 10%, P = 0,336). Περιπτώσεις τοξικότητας στο ήπαρ ή στο αίμα δεν έχουν αναφερθεί.

Πηγές:  1. Deftereos S, Giannopoulos G, Raisakis K, et al. Colchicine treatment for prevention of in-bare-metal-stent restenosis in diabetics.J Am Coll Cardiol. 2013;Epub ahead of print.

2. Strauss BH. Diabetic patients receiving bare-metal stents: No option patients? J Am Coll Cardiol. 2013;Epub ahead of print.