News 10ετής επιβίωση στη μελέτη MASS II (Medicine, Angioplasty or Surgery Study II) 13/10/2010 Πρόκειται για μια τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη των 3 (τριών) θεραπευτικών στρατηγικών για την πολυαγγειακή στεφανιαία νόσο, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Circulation (Αύγουστος 2010).Συγκρίνει τη 10ετή επιβίωση ανάμεσα στην αγγειοπλαστική (PCI), την αορτοστεφανιαία παράκαμψη (CABG – by pass) και τη φαρκακευτική αγωγή σε ασθενείς με πολυαγγειακή στεφανιαία νόσο, σταθερή στηθάγχη και καλή λειτουργικότητα – συσταλτικότητα της αριστεράς κοιλίας.Τα κύρια τελικά σημεία της μελέτης ήταν ο θάνατος, το έμφραγμα μυοκαρδίου με εγκατάσταση επαρμάτων Q (διατοιχωματικό), ή η ανθεκτική στηθάγχη που απαιτούσε άμεση επαναγγείωση.Η ανάλυση των δεδομένων έγινε ανάλογα με την θεραπευτική στρατηγική που ακολουθήθηκε. Σε ένα μόνο κέντρο 611 ασθενείς επιλέχθηκαν τυχαία για CABG (n: 203), PCI (n:205) και φαρμακευτική αγωγή (n:203). H 10ετής επιβίωση ήταν 74,9%, 75.1% και 69% αντίστοιχα (P=0.089). Η επίπτωση του διατοιχωματικού εμφράγματος μυοκαρδίου ήταν 10,3% , 13,3% και 20,7% αντίστοιχα (P<0.010). Η ανάγκη για περαιτέρω επαναγγείωση κυμάνθηκε στο 7,4 % στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αορτοστεφανιαία παράκαμψη, 41,9% σε αυτούς που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική και σε 39,4% σε όσους επιλέχθηκε η φαρμακευτική αγωγή μόνο (p<0.001).Λαμβάνοντας υπ’όψιν τα δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία της μελέτης, η ανάλυση COX κατέδειξε μεγαλύτερη επίπτωση των κυρίων συμβαμάτων στους ασθενείς που ακολουθήθηκε η φαρμακευτική αγωγή από ότι σ’αυτούς που υποβλήθηκαν σε αορτοστεφανιαία παράκαμψη (2,35 hazard ratio) όπως και σε όσους υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική συγκριτικά με τους ασθενείς που αντιμετωπίστηκαν με CABG (1,85 hazard ratio). Επιπλέον η απουσία συμπτωμάτων στηθάγχης στη 10ετία κυμαίνονταν στο 64% για την CABG, 59% για την PCI και 43% για την φαρμακευτική αγωγή (p<0.001).Συμπεράσματα:Συγκριτικά με την αορτοστεφανιαία παράκαμψη η στρατηγική της φαρμακευτικής αγωγής σχετίζεται με σημαντικά υψηλότερη επίπτωση εμφράγματος μυοκαρδίου, ανάγκη για επαναγγείωση ή θάνατο από καρδιακά αίτια. Επιπλέον σχετίζεται με αύξηση του κινδύνου για άλλα συμβάματα κατά 2,29 φορές. Η αγγειοπλαστική αντίστοιχα εμφανίζει υψηλότερα ποσοστά για ανάγκη επαναγγείωσης, εμφράγματος μυοκαρδίου και αύξηση κατά 1,46 του καρδιοαγγειακού κινδύνου συγκριτικά με την CABG. Τέλος η αορτοστεφανιαία παράκαμψη εμφανίζεται να είναι πιο αποτελεσματική στην εξάλειψη των συμπτωμάτων της στηθάγχης σε σχέση με τη φαρμακευτική αγωγή.Παρά την υψηλή στατιστική ισχύ των αποτελεσμάτων, δεν πρέπει να ξεχνάμε την συνεχιζόμενη έρευνα και ανάπτυξη στην εμφάνιση νέων φαρμακευτικών ουσιών καθώς και στις ανάγκες ανάλογες με τον τρόπο ζωής. Η κυριαρχία της αορτοστεφανιαίας παράκαμψης μπορεί να κλονιστεί όταν προστεθούν στη μελέτη τα αποτελέσματα και των DES (επικαλυμμένων με φάρμακα ενδοπροθέσεων), αν και τα πρώτα δεδομένα δείχνουν ότι οι θάνατοι και τα καρδιαγγειακά συμβάματα εξακολουθούν να είναι υψηλά. Τέλος η αορτοστεφανιαία παράκαμψη φαίνεται να αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα αυξημένης επιβίωσης.ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο σχολιασμός του άρθρου έγινε από τους καρδιοχειρουργούς Τσώνη Γεώργιο και Παπουλίδη Παύλο.Σύνδεσμος άρθρου